Zoals op alle andere donderdagavonden verzamelden de volleyballers zich in de Vang. Sommige voor een praatje, andere eerst voor de koffie.
Maar deze bewogen avond begon anders, er was eigenlijk maar 1 gespreksonderwerp: 31 oktober 2012, het overlijden van “onze” Kees.

Bij aanvang van dit sportseizoen bleek Kees ziek te zijn en was het voor Kees niet meer mogelijk om te komen volleyballen. Hij had eerst nog het plan opgevat om af en toe nog te komen buurten, maar het ziekteproces ging zo snel dat dit er niet meer van gekomen is.
Als volleyballer wil je iedere bal die je op je af ziet komen van je af slaan. Maar wat Kees in de afgelopen maanden op zich af heeft zien komen, daar was geen terugslaan aan. Zijn tegenstander: endeldarmkanker, bleek te sterk.

In de tussentijd zijn Kees en Karin vervroegd getrouwd. Toen we hem vroegen wat hij als huwelijkscadeau van zijn teamgenoten wilde antwoordde hij lego, zijn andere passie. Eén die hij deelde met zijn zoon Krijn.
En dat typeerde Kees: Of het nu om lego, een wedstrijdje volleybal of om een vriendschapsrelatie ging, hij wilde daar samen aan bouwen!
Zowel op de trainings- als op de wedstrijdavonden: zijn teamgenoten konden op hem rekenen.
Kees ging voor iedere bal, zo’n speler heb je graag in je team. Maar ook als tegenstander was zijn spel mooi om naar te kijken. Met zijn capriolen heeft hij vele punten gescoord en ook weten te voorkomen.
En mislukte er een actie van hem dan was daar de bekende zelfspot.

Wij zijn een teamgenoot; Karin een echtgenoot; Kyra en Krijn hun papa en Dess een waardevolle speler kwijt. En dat heet verlies.

Wij verliezen in hem een clowneske volleybalspeler. Met zijn sportieve-, optimistische- en positieve houding jegens ons hele team heeft Kees zijn stempel gedrukt op onze volleybalavonden. In die geest zullen wij verder spelen en zo zullen wij hem ook blijven herinneren.

Namens het gehele volleybalteam,

Tineke en Sieta