Nico Aaij

Vrijdagavond, 26 juni 2020, bereikte ons het zeer droevige bericht dat Nico Aaij op 68-jarige leeftijd is overleden. Met zijn overlijden verliezen we een man met een rood-wit hart en een lid met het oudste lidmaatschap van DESS. Ruim een jaar gelden werd bij hem die verschrikkelijke ziekte geconstateerd. Eerst op één plek in zijn lichaam. Direct heeft hij van alles geprobeerd om die rotziekte te remmen. Chemokuren, bestraling en immuuntherapie. Maar het mocht niet baten. Nico heeft gevochten als een leeuw maar het was een ongelijke strijd. Op steeds meer plekken in zijn lichaam dook de ziekte op en uiteindelijk een aantal weken geleden kreeg hij het verschrikkelijke bericht dat hij was uitbehandeld. We hoorden het via zijn steun en toeverlaat, Ineke. Wat een dramatisch nieuws was dat. Langzaam vloeiden de krachten uit zijn lichaam en afgelopen vrijdag was het genoeg. Hij heeft zijn verdiende rust gevonden en hoeft geen pijn meer te lijden. Zijn familie en vrienden laat hij in verdriet achter.

Ik ken Nico persoonlijk vanaf 1995 toen ik hem op een feest in Dorpshuis de Vang ontmoette. Hij speelde al in de veteranen en was daar vol van. Een prettige man die heel kenmerkend met zijn armen alle kanten op zwaaide om zijn verhaal kracht bij te zetten. Mede door hem heb ik diverse wedstrijden met veel plezier in de veteranen gespeeld. Mijn gedachten gaan direct terug naar de toernooien bij Drempt Vooruit die we hebben gespeeld in het geboortedorp van Ineke, Drempt. Wat begon als een eenmalig gebeuren groeide uit tot een traditie. Eerst met eigen auto’s die kant op en een jaar later werd er door Jan Laan een bus van “Van Vugt” geritseld met eigen chauffeur, wat een luxe was dat. Slapen in een grote tent die speciaal voor ons was blijven staan met op de zaterdag een soort van feestavond. Wat een gekkenhuis was het iedere keer. Met z’n allen slapen in de tent was één van de hoogtepunten. Veteranen werden weer kleine kinderen en de hilariteit was groot. En Nico genoot met volle teugen. Met veel plezier denk ik terug aan de jaarlijkse veteranenuitjes o.a. naar Amsterdam. Wat een sfeer en saamhorigheid trof je daar aan en dat kwam mede door Ineke en Nico. Wat vond hij het jammer dat er een tijd geen veteranenvoetbal meer was bij DESS. Getraind werd er echter wel en vorig jaar is het veteranenvoetbal, tot grote vreugde van Nico, weer nieuw leven in geblazen.

Hij heeft tot het laatste moment getraind met “zijn” veteranen. Zelfs toen hij ziek werd verscheen hij op het trainingsveld. Ik heb er ontzettend veel respect voor. Voetballen tot je 68-ste. En bloedfanatiek. We kunnen er allemaal een voorbeeld aan nemen. Helaas was het hem niet gegund om mee te spelen in één van de wedstrijden vorig seizoen. Want daar had hij de kracht niet meer voor. Uiteraard hadden de vets er wel een trouwe supporter bij. Een trouwe supporter was hij ook van het eerste herenelftal van DESS. Samen met Ineke zal hij weinig wedstrijden hebben gemist, zowel uit als thuis waren ze van de partij.

Ook buiten het voetbal om kon je Nico vragen om hulp. Als vrijwilliger heeft hij jarenlang de redactie verzorgd van het clubblad “de Odessa”. Iedere twee weken zorgde hij ervoor dat die boordevol verslagen en nieuws stond. En Nico is er mede verantwoordelijk voor dat de Voetbalweek, in zijn huidige vorm, bestaat, als vervanger van het stratentoernooi. Nico vond dat een dergelijk voetbalgebeuren aan het eind van het seizoen levensvatbaar was. De eerste jaren zat hij in de organisatie. En hij heeft gelijk gekregen. De voetbalweek, met loterij, is een blijvende traditie geworden die onze club bijzonder goed kan gebruiken.

Met het overlijden van Nico verliezen we een bijzondere man met een rood-wit hart op de goede plaats en een man met een warme persoonlijkheid. Er zullen weinig mensen zijn met wie hij problemen had, want dan moest je het wel erg bont maken.

Wij wensen Ineke, Sonja, Kjelt, René, Marleen, kleinkinderen en overige familie heel veel kracht toe in de komende periode.

Wij zullen Nico herinneren als een prachtmens, een Desser in hart en nieren die veel voor de club heeft gedaan. Wij gaan hem heel erg missen.

Het was een eer om hem te mogen kennen.

Ruud Wiersma