Op de valreep van 2023 zijn we ontzettend geschrokken door het niet te bevatten bericht dat Jan Peter Bos of gewoon JP zoals wij hem kennen, totaal onverwacht en op veel te jonge leeftijd is overleden.  Op geen enkele manier hebben wij ons hierop kunnen voorbereiden. Er was geen enkel signaal dat het niet goed ging met JP. Zijn overlijden komt dan ook als een enorme schok. Wij verliezen in JP een zeer betrokken bestuurslid en supervrijwilliger met een rood wit hart, die zoveel voor onze club heeft gedaan en betekend, dat dit niet in een paar zinnen kan worden weergegeven.

Ik heb JP leren kennen toen ik 5 jaar geleden voorzitter werd van sv DESS. JP die verantwoordelijk was voor sponsorzaken, was een zeer bevlogen bestuurder. Iemand met verstand van zaken die je om raad kon vragen. En je mocht hem of je mocht hem niet. Want hij was recht voor zijn raap. Binnen enkele seconden wist je wat je aan hem had. Een mooie eigenschap die hem helaas niet door iedereen in dank werd afgenomen. Dat zal onder andere te maken hebben gehad met zijn postuur en zware stem. Als je met hem door één deur kon, dan ging hij voor je door het vuur. Een ruwe bolster maar met een klein hartje. Hij zorgde soms voor vuurwerk in de bestuursvergaderingen en had altijd wel een mening. Maar we kwamen er altijd uit. En je kon hem voor werkelijk alles vragen. Het was JP’s nadeel en ons voordeel dat hij alle tijd had. Geen werk dus sv DESS slokte zijn vrije tijd volledig op. Vaak hebben wij als bestuur de opmerking gemaakt, staat je bed bij DESS? Want wat deed JP naast zijn bestuurlijke taak? Eigenlijk te veel om op te noemen maar toch waag ik me eraan.

Hij was lid van of eigenlijk leider van onze groenploeg. Een team van vaste vrijwilligers, gestopt met werken, die het terrein en clubgebouw onderhoudt. Schoonmaken van de kantine, schilderklusjes, onkruid wieden, de velden onderhouden, snoeien van de bosjes etc… Wij zijn ontzettend blij met deze ploeg waarbij JP dus duidelijk de voortrekkersrol vervulde. Hij was verantwoordelijk voor alle kleding die binnen sv DESS wordt gebruikt. Zowel door trainers als spelers. Als kleding stuk was, zorgde hij ervoor dat er nieuwe werd besteld. Twee jaar geleden heeft hij geholpen met het vernieuwen van het plafond in de kantine en heeft hij geholpen om die te verbouwen. Zijn bed stond in die tijd echt in de kantine. Je kon altijd beroep op hem doen, voor allerlei klusjes. Hij was vast aanspreekpunt voor de gemeente, heeft ervoor gezorgd dat de nieuwe lichtinstallatie is geplaatst en regelde de stormschade. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zijn hoofdtaak, het zorgen voor sponsorzaken, liep op rolletjes. Regelmatig regelde hij een sponsor voor een team binnen onze vereniging. Hij was verantwoordelijk voor het aantrekken van onze hoofdsponsor, een ongelofelijk belangrijke en niet te onderschatten taak. Tot slot, hij is jarenlang betrokken geweest bij het reilen en zeilen bij onze voetballende dames. Hij regelde alles voor ze en stond als grensrechter langs de lijn. Wat was hij trots op zijn meiden, waarvan Leonie en Tessa ook deel uitmaakten.

Als ik alles zo opsom, wordt duidelijk dat JP zoveel voor ons heeft gedaan, dat het haast onmogelijk is om zonder hem verder te moeten gaan. Maar bovenal gaan wij hem missen als persoon, als op en top clubman die alles voor sv DESS over had. En zichzelf zo vaak wegcijferde. Het is onwerkelijk dat ik nu een in memoriam voor JP moet schrijven, het is niet te bevatten.

Wij wensen Leonie en Tessa en de overige familie heel veel sterkte om dit onvoorstelbare verlies te verwerken. Zijn overlijden is zo onverwacht dat dit enorm zwaar zal zijn. Maar dat geldt ook voor zijn medebestuurders en de leden van onze club. Hoe we het gaan doen weet ik nog niet maar dat het heel zwaar zal worden, lijkt me duidelijk. JP was groot voorstander van het eren van leden die veel voor de club hebben gedaan op het moment dat zij nog leven. Hoe dubbel is het dan om stil te staan bij al het moois dat hij voor sv DESS heeft gedaan, nu hij er niet meer is.

Het was een grote eer om hem te kennen en om met hem samen te werken.

Ruud Wiersma