Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Jan Peter Bos (63) (ook wel bekend als JP)

We hebben hem allemaal weleens gezien bij DESS of in ieder geval gehoord. De één kent hem als begeleider van DESS VR1, de ander als de man die zorgt voor de gesponsorde teamtenues en weer een ander als degene die je moet bellen als de robotmaaier iets geks doet. Dit is allemaal dezelfde persoon en hij doet nog meer dan dit.

“In eerste instantie ben ik de begeleider van VR1. Zo is het 17 jaar geleden allemaal begonnen. Mijn dochters Tessa en Leonie zaten in de MD1 en al snel werd ik de assistent-scheidsrechter van dat team, wat al snel uitgroeide tot begeleider. Coach ben ik nooit geworden, vooral om gedoe te voorkomen. Ik wilde niet dat de schijn zou bestaan dat ik mijn eigen kinderen voor zou trekken. Ook nu nog bemoei ik me niet met de opstelling. Het team heeft momenteel geen coach, maar alleen als ze het me vragen zal ik mijn mening over de opstelling geven. Verder regelen de meiden dat zelf.
Als begeleider regel ik dat er genoeg spelers zijn, dat iedereen weet hoe laat en waar we moeten spelen, welk tenue we aan moeten, het wedstrijdformulier, ik vlag nog steeds en ik stuur 2x een herinnering waar we spelen en in welk tenue (ervaring leert dat dat nodig is).”

Wanneer ik vraag wat zijn dochters ervan vinden dat hij al zo lang hun begeleider is, komt er een mooi antwoord waaruit zijn betrokkenheid bij het team blijkt: “Tessa en Leonie vinden het prima. Tessa’s vriendin, die ook in het team speelt, is inmiddels mijn schoondochter en ook zij heeft er geen probleem mee. Ze zeggen weleens dat zij niet alleen mijn dochters zijn, maar dat ze dat allemaal een beetje zijn. Op mijn verjaardag kreeg ik nog een kaart, ondertekent met “Je DESS-dochters.”

Je zit al zo’n 10 jaar in het bestuur. Hoe is dat zo gekomen?
“Ik heb eens zelf kleding geregeld voor mijn team (toen DESS MA1), omdat ik vond dat er toen te weinig gebeurde vanuit de club. In die tijd waren er 2 voorzitters: John Keesom en Vincent Vermeulen en zij stonden voor een gesprek met hoofdsponsor BVV over verlenging van het contract. Ze vroegen of ik daarbij wilde zijn en zo ben ik er ingerold. Toen ik er op een gegeven moment zo vaak bij zat, wilde ik ook graag officieel in het bestuur zitten, zodat ik ook kon meestemmen over clubzaken en niet alleen maar meepraten.”

Ook hier geldt dat de klus vol inzet wordt opgepakt. Alle ins en outs van shirtsponsoring zijn bij JP. “Er zijn heel wat regels voor shirt sponsoring. De reclame op de voorkant mag bijvoorbeeld maar 60 cm hoog zijn. Voor reclame op de achterkant gelden weer andere maten. Ik heb een lijstje gemaakt waar een shirt aan moet voldoen. Dat werk ik af en op basis daarvan maak ik een ontwerp, waarmee ik naar de sponsor toe ga. Als we er allebei blij mee zijn, gaat het naar Duijn Teamsport en kunnen de shirts gemaakt worden. Dit is best een grote klus, maar zo weet ik wel zeker dat het goed gaat.”

Wat is je minst favoriete taak?
“Dat is meer een onderdeel van alle taken. Soms moet ik even politieagentje spelen. Ik wijs mensen erop dat ze de netten van het doel omhoog doen na een wedstrijd of niet met voetbalschoenen in de kantine lopen. Je krijgt dan wel eens zo’n blik van: “Heb je hem weer” , maar die mensen realiseren zich niet dat ik ’s nachts een melding op m’n telefoon krijg als de maaier vast zit in zo’n net en dan m’n bed uit kan. Dit klinkt misschien wat zwartgalliger dan het bedoeld is, maar er zijn mensen die vinden dat ze klant zijn van de vereniging in plaats van lid. Ze verwachten dat alles voor ze geregeld word en beginnen te zeuren als dat niet zo is. Zij beseffen niet dat we met z’n allen de club zijn en er allemaal voor dienen te zorgen dat de zaken goed geregeld zijn.”

Word je af en toe niet moe van de reacties die je naar je hoofd krijgt?
Ik voel me gewaardeerd door de mensen die me kennen en de mensen die ik zelf belangrijk vind. Mijn medebestuursleden, de mannen van de groenploeg waar ik in zit en de meiden van mijn team. Verder zijn er mensen die me waarderen en mensen die dat niet of minder doen, dat vind ik niet zo belangrijk.

Als veelzijdig vrijwilliger ken je de club goed. Wat vind je goed en minder goed?
De gezelligheid op de club vind ik een groot pluspunt. Ik kom graag kijken bij jeugdwedstrijden. Niet per se omdat de wedstrijden altijd spectaculair zijn, maar wel omdat het altijd gezellig is langs de lijn. Je neemt een koppie koffie en kletst met de mensen langs de lijn.
Verder is de bereidwilligheid van de plaatselijke ondernemers om te helpen bij projecten zeer groot, zowel qua werkzaamheden als het beschikbaar stellen van materieel.
Ik zou graag het hekwerk rondom het veld en de dug-outs als volgend project aanpakken. Door herstelwerkzaamheden is het hek in de loop der jaren steeds schever gaan staan en de dug-outs mogen van mij ook anders. Nu zitten er af en toe kinderen op de dug-outs. Dat is gewoon gevaarlijk, dus met een andere vorm dug-out voorkom je dat. Ook mogen ze van mij wel iets breder.

We hebben het nu nog niet eens gehad over de groenploeg, het inbraakalarm, de contacten met de gemeente, het wedstrijdprogramma in het kastje buiten de poort, de betrokkenheid bij het opknappen van de kantine, de aanleg van het C-veld en de nieuwe verlichting. Ook allemaal zaken waar JP een (grote) rol in speelt, maar er zal toch echt een keer een eind aan dit stukje moeten komen. Even de persoonlijke informatie in vogelvlucht nog dan:

63 jaar geleden geboren in Twisk, 17 jaar later verhuist naar Abbekerk, sinds 1983 woonachtig in Benningbroek. Tot z’n 22e gevoetbald bij Twisk, topscoorder geweest van Twisk 4 (“het is heel lang geleden dat dat nog bestond”), wegens gebroken voet gestopt.

Heeft u vragen aan JP? Loop op een willekeurig moment naar DESS en de kans is groot dat hij daar bezig is met één van zijn vele vrijwilligerstaken.