In 2023 zijn we weer van plan zo hoog mogelijk te eindigen in onze poule. We spelen tegen 7 andere teams, die allemaal ongeveer evengoed zijn als wij, dus elke week vol aan de bak en zoveel mogelijk punten verzamelen.

De eerste wedstrijd was tegen Always Forward. We kenden dit team al van voor de winterstop en toen hadden we het erg zwaar tegen ze. We verloren toen met 4-2 en hebben verder onthouden dat we pas om 16.45 moesten spelen, we na de wedstrijd naar de Mac gingen met z’n allen en dat we het terrein van Always Forward niet meer afkonden doordat het hek voor onze ogen automatisch dicht ging en niet meer open te krijgen was. Via de zijkant van het hek boven de sloot zijn we toch “ontsnapt”. Het houdt wat in, zo’n wedstrijd tegen Always Forward….

Nu speelden we thuis, dus op een normale tijd, met een open hek en nog steeds tegen die sterke tegenstander. In onze opstelling hadden we rekening gehouden met hun sterke punten. Iedereen wist wat ie moest doen en in de eerste helft viel op dat Always Forward hier geen antwoord op had. Zij kwamen niet verder dan 1 schot van afstand dat over ging. Verder verdedigden we met z’n allen perfect en hielpen alle spelers elkaar. Wij kregen via Manouk en Jasmijn wel een aantal kansen, maar scoren zat er nog niet in.

Het frustreerde de tegenstanders dat wij het hen zo moeilijk maakten. Ze werden steeds feller en maakten regelmatig een overtreding. Wij konden daar goed tegen, maar Always Forward begon steeds meer op de scheidsrechter te zuren. Dat hun coach vanaf de zijkant luid en duidelijk schreeuwde dat het allemaal niet eerlijk was en dat er onterecht tegen zijn team gefloten werd hielp ook niet. Ik moet er wel bij zeggen dat hun vlagger meerdere keren probeerde zijn coach rustig te krijgen. Deze zelfde man zorgde er ook voor dat de kleedkamer die zij gebruikten netjes werd achter gelaten. Alle bagger die er lag door het uitstampen van schoenen op de vloer en tegen de muren, heeft hij zijn team zelf laten schoonmaken. Complimentje voor deze man.

Na de rust gingen wij door waar we waren gebleven en gaven Always Forward geen kans om te scoren. Vlak voor tijd kregen wij weer een vrije trap. Esmee schoot de bal voor het doel en via de rug van een tegenstander rolde de bal het doel in. Zo wonnen we de wedstrijd met 1-0.

De week erna speelden we in Enkhuizen. We misten heel wat van onze eigen spelers, maar met 2 vriendinnen erbij hadden we toch genoeg spelers. Eén van de invallers had goed begrepen dat je de tegenstander niet op doel moet laten schieten. Toen dat dreigde te gebeuren ging ze er goed voorstaan en kreeg de bal tegen haar been. Daarna stuiterde de bal tegen haar arm aan en dat vond de scheidsrechter genoeg om een penalty te geven. Noëlle raakte de bal nog wel, maar de penalty zat erin. Onze paar kansen wilden er niet in, dus na de rust gingen we op zoek naar de gelijkmaker. Als trainer probeer je je team prachtige doelpunten te laten maken door combinaties, vrijlopende spelers en goede schoten op doel. Deze keer scoorden we doordat de laatste man te lang treuzelde met de bal aan haar voet, Jasmijn er goed op af rende en de bal tegen zich aangeschoten kreeg. De bal rolde het doel in en het was 1-1. Niet iets waar we op trainen, maar wel lekker dat we scoorden. Vlak voor tijd schatten we een vrije trap van Enkhuizen niet goed in en scoorden zij toch nog 2-1. In de kleedkamer vooral balende gezichten, wat betekent dat we er volgende week weer alles aan gaand doen om vrolijker in de kleedkamer te zitten na de wedstrijd. Aan de inzet ligt het nooit bij dit team, maar tegen Always Forward werd dit beloond met een 1-0 overwinning en tegen Enkhuizen leverde het ons niks op. Soms zit het mee, soms iets minder.