In de competitie gaat het eigenlijk gewoon hartstikke goed met dit team. Elke week wordt er gewonnen, de ene keer makkelijker dan de andere keer. Doordat de inzet tijdens de wedstrijden altijd 100% is, komt het elke week weer goed.

We hebben echter één “probleem”: Wieringermeer! Deze ploeg staat 3 punten boven ons en ook zij winnen elke week. We spelen binnenkort tegen elkaar, maar zij hebben ook een behoorlijk beter doelsaldo. We hopen er dus elke week op dat zij een keertje niet winnen.

Ondertussen kunnen we zelf niets anders doen dan zelf onze wedstrijden blijven winnen. Dat doen we dan ook al weken achter elkaar. Eind oktober werd er met 1-4 bij Grasshoppers gewonnen. We speelden al om 10.00 uur ’s morgens, maar desondanks hadden we enorm veel supporters. Verschillende spelers van de JO14 waren op de fiets gestapt om ons te steunen, van de JO17 kwamen er een aantal spelers kijken en ook de hoeveelheid ouders was groot. Ik schat dat er een mannetje of 25 a 30 op de tribune zat voor ons.
De support hielp, want we wonnen door doelpunten van Manouk (2x), Jasmijn en Julia. Ook speelden er wat bekenden bij de tegenstander en het is altijd lekker als je maandag op school kan vertellen dat je gewonnen hebt van je klasgenoot.

Een week later speelden we een vrij troosteloze uitwedstrijd tegen FC Den Helder. Onze wedstrijd duurt in totaal 70 minuten, de reis (heen en terug) duurde ruim 90 minuten, dus we zaten langer in de auto dan dat we voetbalden. Op zich gezellig, maar wel een lange rit. In Den Helder aangekomen mochten we ons omkleden in de kleedkamer die zich onder de tribune bevond. Geen probleem natuurlijk, behalve dan dat er op de tribune een groot rood-wit lint hing met een bordje: “Verboden op de tribune plaats te nemen wegens instortingsgevaar.” Op de tribune staan was dus gevaarlijk, maar je omkleden onder die gammele tribune kon wel…..
Ter geruststelling moesten de meiden van FC Den Helder zich ook onder de tribune omkleden.

Voor de coach was dit een belangrijke wedstrijd, want de coach van de tegenstander is zijn oom en ook een nichtje speelde in dit team. Om het mij iets makkelijker te maken op de komende verjaardagen van familieleden, hoopte ik dus op een goede dag van mijn meiden.
Gelukkig lieten ze me niet in de steek, al maakten ze het wel spannend. De eerste goal viel pas in de laatste minuut voor rust. Tara legde de bal mooi terug op Tess en die schoot hard binnen. Hiervoor waren al vele kansen gemist, dus de opluchting was groot dat er voor rust nog eentje in ging. Na de rust maakten we het af door doelpunten van Jasmijn en Maria (2x). Met een 0-4 overwinning kan ik me dus met een grote glimlach melden op de eerstvolgende familiebijeenkomst. Meiden bedankt!

De week erna was de wedstrijd heel wat lastiger. DWOW kwam op een 1-0 voorsprong en in de rust waren er toch wat twijfels of het nog goed zou komen. Door een paar simpele aanwijzingen ging het na rust een stuk beter. Beter kijken waar je schiet, geen lange ballen meer en dichter bij je mannetje staan als we verdedigen. Meer was er niet nodig. We scoren elke week meerdere keren, dus nu ook. Eerst een eigen doelpunt van DWOW na een mooie, harde corner van Inge en daarna 2 doelpunten van Maria na 2x een assist van Noa.

Volgende week even geen competitie, maar een bekerwedstrijd. Daarna gaan we weer verder met de competitie en hopen we op een misstap van Wieringermeer en uiteindelijk een overwinning van ons als we tegen hen spelen. Het blijft spannend……