Het was een ware puzzelspeurtocht: waar bevindt zich ons veld.
Een prachtig elektrisch bord leert ons via buienradar dat we deze ochtend niet na zullen worden, wie de sponsoren zijn van deze mooie club en daarna ook nog in welke kleedkamerhelft we ons tenue aan mogen trekken. Verder nog de veld-aanduiding “A1-2B” en daar begint de serieuze speurtocht. Na een stief kwartiertje zoeken wist de coach van de tegenpartij ons te traceren via face-herkenning. Bleek dat het A-veld daar wordt aangeduid met een bordje B-veld, waarschijnlijk om een en ander iets spannender te maken.

Ramatullah was voor het eerst mee en gepast nerveus, Giel was ook weer van de partij, maar we misten Sylvan die op een Zweedse vakantie was. Van dit Westfriezen-team hadden we nog niet eerder gewonnen en helaas ging het (ondanks de bezielende warming-up onder leiding van Joes) ook deze keer niet lukken. De geel-witten zijn net even wat groter, opeen klein meisjes-smurfje na, die wel de beste van het veld was. Ze zijn ook net even technischer en net even verder dan wij.

Ze scoorden 3x, toen onze Gerrit een keer en vervolgens zij nog 4x. De penalty’s waren duidelijk voor ons, dankzij uitstekend keeperswerk van Maxim en treffers van Novan, Yuiel< Collin en Giel.

Ondanks de uitslag kwam DESS met een goed gevoel van het veld af. We kregen de complimenten van de andere coach omtrent het zeer sportieve gedrag van onze spelers (“Dat was aan het begin van het seizoen wel anders”, zeiden ze daar).

In de kleedkamer was het weer gezellig als vanouds en na een verkwikkende douche en een zakje chips togen we huiswaarts. Met dank aan de moeder van Giel voor het rijden.

Tot woensdag,
Anita