Categorie archieven: Standaard

Onze club kan niet zonder vrijwilligers! Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen.  Deze keer is het de beurt aan Friso Schut (52), sinds dit seizoen voor de komende drie jaar hoofdsponsor van DESS.

Friso is eigenaar van alle bedrijven op De Veken 211 in Opmeer. Deze bedrijven hebben samen de dames 1 en heren 1 voorzien van nieuwe kleding. Binnenkort zullen er langs het veld nieuwe vlaggen en vlaggenmasten worden geplaatst. Voor elk bedrijf een eigen vlag met het bedrijfslogo. De vlaggen en de vlaggenmasten zijn gesponsord door de bedrijven van De Veken 211 en het plaatsen van de masten wordt geregeld door de vereniging.

Tijd om de nieuwe sponsor wat beter te leren kennen:

“Ik ben geboren in Amsterdam, maar heb totdat ik 9 jaar oud werd in Grootebroek gewoond. Samen met mijn ouders en broer zijn wij daarna verhuisd naar Wognum en toen ik 15 jaar oud was zijn wij in Sijbekarspel komen wonen. Ik heb veel met sport, maar eigenlijk niets met voetbal. Toen ik nog in Wognum woonde heb ik twee zaterdagen gevoetbald en daar is het bijgebleven. Judo, turnen en tennis heb ik ook uitgeprobeerd, maar het meeste plezier heb ik al heel veel jaar met volleybal. In Wognum speelden we met de jeugd op hoog niveau en nu nog steeds volleybal ik bij DESS op donderdagavond.

Ik woon alweer 18 jaar in Midwoud, maar als er toen huizen beschikbaar waren geweest was ik zeker in Sijbekarspel blijven wonen. Vanaf het moment dat wij hier zijn komen wonen heb ik het naar mijn zin gehad. Na een bezoek aan de Vang werd mij gevraagd of ik achter de bar wilde komen werken en zo vond ik mijn plek in het dorp. Vele jaren later toen mijn kinderen meededen aan Huttendorp en ik mee mocht als Handige Harry ervaarde ik dat het werken met de jeugd echt leuk is om te doen. De jeugd is onze toekomst en daarom is het belangrijk dat ze een plek hebben waar ze naar toe kunnen gaan om samen met leeftijdsgenoten plezier te maken.”

Hoe komt iemand die niets met voetbal heeft op het idee om de plaatselijke voetbalclub te gaan sponsoren?

“Het is belangrijk voor de dorpsbewoners en natuurlijk de kinderen dat het dorp leeft. Daarom sponsor ik meerdere dingen in het dorp. Hiermee lever ik een bijdrage aan het plezier voor onder andere de jeugd van Benningbroek/Sijbekarspel. Down Under is de vereniging waar ik het meeste mee heb.

Met z’n vieren (Rianne, Henk-Jan, Edwin en ik) vormen wij de leiding en doen we allerlei leuke dingen met de kinderen vanaf groep 7 tot en met de 15/16-jarigen. Maandelijks houden wij op vrijdagavond een filmavond of chillavond voor de jeugd. Daarnaast organiseren wij ook andere dingen voor de jeugd.  Laatst gingen wij pompoenen uithollen en stonden er zo’n 35 kinderen op de stoep.

Wij gaan ook elk jaar een weekend op kamp. Dat is voor de kinderen en de begeleiding een hartstikke mooi weekend, er gebeurt eigenlijk nooit iets raars. Dit jaar gingen wij met een groep van ongeveer 25 kinderen en begeleiding op pad. Het is een weekend lachen en lol maken met elkaar.

Doordat niet voor alle activiteiten bij Down Under een eigen bijdrage wordt gevraagd, kunnen alle kinderen mee doen en plezier beleven met elkaar. Met het geld wat wordt ontvangen via de dorpsveiling kunnen wij iets speciaals doen, zoals bijvoorbeeld een keertje zeilen met een groep kinderen. Met z’n allen op de boot en dan samenwerken om de boot in beweging te krijgen en een mooie dag te hebben met elkaar”.

“Verder vind ik het leuk om de ontwikkeling bij de kinderen te zien, vooral de sprong die ze maken van de basis- naar de middelbare school. Ze komen binnen als 10/11-jarige en blijven vaak een jaar of vijf bij de vereniging hangen. De ontwikkeling die ze in deze jaren doormaken is mooi om mee te maken. Toen ik hiermee begon dacht ik wel dat ik het leuk zou vinden, maar ik had niet verwacht dat ik zó leuk zou vinden.”

Diezelfde ontwikkeling ziet Friso ook bij zijn bedrijf. Er werken verschillende jongeren uit het dorp bij hem en een nog groter aantal hebben bij hem gewerkt. Nick en Finn Koopmans werken er bijvoorbeeld en via hen kwam Friso erachter dat er een hoofdsponsor gezocht werd. Hij belde zelf naar de club en daarna werd het geregeld.

“Finn Koopmans volgt sinds augustus 2024 een BBL (Beroepsbegeleidende leerweg) en werkt vier dagen in de week bij ons. De vijfde dag gaat hij naar school. Er werken meer BBL-leerlingen bij ons en er zijn ook een aantal plaatsen beschikbaar voor BOL-leerlingen. Daarnaast is er een zaterdagploeg. Nick Koopmans, Mike Stins en Bram van Leeuwen maken daar deel vanuit en komen ook vaak wanneer zij vrij zijn van school te werk.

De BBL-leerlingen blijven gedurende de opleiding 2 tot 3 jaar bij ons werken en ik vind het leuk om ze te begeleiden en een bijdrage te leveren aan hun toekomst. Sommige leerlingen blijven bij ons werken en anderen gaan weg na het behalen van hun diploma. Met veel oud-leerlingen heb ik nog steeds contact. Ik vind het leuk om te horen hoe het met ze gaat en welke richting ze zijn opgegaan”.

Friso heeft al een aantal keer gehoord dat de club erg blij is met de sponsoring. “Ik sta liever niet op de voorgrond, maar ik vind het leuk om te horen. Belangrijker vind ik alle mensen die er samen voorzorgen dat alles draait bij DESS.

Niet alleen voor DESS is hij dus belangrijk, maar ook voor veel andere verenigingen in het dorp. De jeugd mag blij zijn met mensen als Friso. Het leven zou toch een stuk saaier zijn als al die leuke dingen niet meer georganiseerd kunnen worden.

Een Syriër, een Armeniër, twee Afghanen, twee Nederlanders en twee West-Friese superboeren; dit alles onder begeleiding van twee Hollandse huismoeders (tevens bbhh *) moet toch het recept zijn van een succesvol seizoen.

In Twisk leden we een nederlaag van 4-2, maar dat werd vooral veroorzaakt door het enige meisje bij de tegenstander, klein van stuk maar met een vinnig linkerbeen, dat er lustig op los scoorde. Wellicht zijn onze jongens toch teveel als “heer” opgevoed. En dat is dan weer een compliment.

We worden zonodig qua aantal geholpen door de jongere JO15-spelers, die meteen ook wat ervaring mee brengen.
Zo traden we aan bij Westfriezen op donderdagavond. Sepp en Timo waren mee en het begeleidend Dess-publiek bestond uit Eize, Robin en Jacqueline.

Dess speelde 3-2-2, met aanvoerder Pé als laatste man, geflankeerd door Maxim en Giel, met Timo achter hen op doel.
De broers Hafizi stonden centraal, Yuiel en Joes, later Gerrit, bemanden de voorhoede.
Sepp bleek multi-inzetbaar. Met de rust stond het 0-7.

Westfriezen, hoe gastvrij ook, zag geen kans limonade te regelen in de rust, dus aan het water dan maar met z’n allen. Een kokoskoek erbij deed wonderen.
En, niet te vergeten, de uitdaging, die Eize mee gaf:
“Als jullie er 15 scoren, dan gaan we na afloop naar McDonalds”.
Ze gingen als de brandweer. De een na de andere vloog het doel in, van veel verschillende doelpuntenmakers, terwijl Westfriezen manmoedig probeerde terug te vechten. Ze scoorden zelfs nog twee mooie goals, voor de keeper onhoudbaar.
Nummer 14 was de mooiste: die kwam via een schot van Pé, maar nummer 15 werd de belangrijkste: het ticket naar de Mac.

Nummer 15 liet nog een tijd op zich wachten, maar tenslotte wist Esma deze te maken. Er werd gejuicht of het kampioenschap net was binnen gehaald.
“Als ze de 16de scoren, dan gaat het feest niet door” zo grapte Eize nog, “maar dat weten ze niet”. Gelukkig was de tijd om.
Een gezellig slot van de avond vond plaats op het Obesitas-plein, waar de Mac goede koffie bleek te hebben en heerlijke burgers en waar Yuiel z’n worteltjes nog opeiste bij de balie.
Met dank aan Eize voor het leveren van de bijzondere motivatie en de daaropvolgende traktatie.

Een klinkende 10-1 overwinning volgde nog thuis tegen DWOW, die niet zo goed tegen hun verlies leken te kunnen.

Daarna het Dirk Broers toernooi: altijd gezellig en met veel voetbal en lekkers; goed bezocht door onze JO12-jongens.

* (bbhh = bezigheden buitens huis hebbende)

9 november: Dess JO12 uit naar VVW:

Acht man, keurig op tijd aanwezig. 4 om 4 in de beide auto’s gepropt, naar Wervershoof, waar we een gezellige kleedkamer kregen toegewezen.
Waar nodig ontbijtkoekjes uitgedeeld en telefoons ingenomen, omkleden en naar het veld (gras, gelukkig).
Aldaar was Joes inmiddels de warming-up gestart, waarna een rondootje en het inschieten van keeper Maxim. De JO12 was er klaar voor.
Hierbij mag even gemeld worden dat dit alles zich afspeelde zonder één enkele aanwijzing van de coach; je weet niet wat je meemaakt.

De wedstrijd verliep eveneens bijna vlekkeloos. Er werd goed gespeeld, door iedereen, de jongens hadden oog voor elkaar, het samenspel ging goed en er werd flink op los gescoord.
Dit alles tegen een VVW, dat helemaal niet slecht presteerde en daarbij een irritant goede keeper had.
Maar toch: het werd 3-8 (voor ons dus): de punten gingen mee naar huis.

Super gedaan, jongens, een compliment is op zijn plaats.

Na het bekeravontuur begonnen we aan de competitie. We mochten meteen uit tegen één van de beste teams van vorig seizoen: Hauwert.

Met 4 invallers vanuit de MO20 gingen we proberen ons zo goed mogelijk te laten zien in Hauwert, althans, dat was mijn instelling. Bij een aantal anderen ging het meer om de derde helft. Al een week eerder verscheen rond 02.00 uur op zaterdagnacht in de groepsApp het volgende bericht:

Volgende week zondag tegen Hauwert. Bierprijs €2 echt super, het eerste van Hauwert speelt thuis tegen Ron Vlaar
Mochten jullie hem niet kennen, hij is kaal
En hij speelde een paar jaar terug nog bij AZ
Dus sws de moeite waard
Gaat trouwens over de 3e helft

Nou moet ik meteen toegeven dat de 3e helft erg gezellig was. In het zonnetje zaten we met een mooie groep van zo’n 15 personen aan een lange tafel half naar de wedstrijd van
Hauwert 1 te kijken. Bij de tegenstander deed Ron Vlaar niet mee of hij heeft opeens haar gekregen, want we herkenden niemand in dat team die kaal was.

Nog voor de wedstrijd begon gaven 2 van de 3 wissels aan dat invallen eigenlijk niet kon wegens blessures. De wedstrijd zelf verliep erg goed. We hielden Hauwert redelijk weg bij ons doel en kregen zelf ook de nodige kansen. Zo schoot Chloë een keer net over en een keer hard op de lat, schoot Iris op de paal en probeerde Anouk het van afstand. Aan de andere kant zorgden Margot, Merel en Kirsten ervoor dat de spitsen van Hauwert niet zomaar op doel konden schieten. Mochten zij het een keer niet redden schoot Lisa te hulp en als zelfs dat niet genoeg was hield Angelique op de meest onmogelijke manieren de bal uit het doel. Uiteindelijk was een ingooi van Tess op Maria de assist op de 0-1 voor ons. Maria zette haar man opzij en schoot vanaf de punt van de 16-meter met haar wreef de bal met een prachtige boog in de verre hoek.

De tweede helft hadden we het soms lastig, maar konden we er soms ook gevaarlijk uit komen. Een minuut of 20 voor het einde veranderde de wedstrijd op een vervelende manier. Angelique dook een bal weer eens prachtig uit de hoek, maar kon niet meer opstaan: schouder uit de kom en als bonus ook nog een breuk in die schouder. Verpleegkundige Margot en een speler van Hauwert deden wat ze konden doen en uiteindelijk werd onze keeper door haar broer meegenomen naar het ziekenhuis (“Dit was de eerste keer ooit dat hij kwam kijken bij me en meteen kan ie me meenemen naar het ziekenhuis.”).
Even later werd het uit een vrije trap 1-1 en vlak voor tijd verloren we zelfs nog met 2-1. Niet terecht gezien de wedstrijd, maar door het uitvallen van Angelique en het gebrek aan wissels speelden we met een man minder en konden we de 1-1 stand niet vasthouden. Zoals gezegd maakte de derde helft veel goed, al had Angelique daar niks aan: Sterkte met de blessure!

De wedstrijd tegen Westfriezen in de week erna verloren we ook. Weer hard gewerkt, weer 1-0 voor (goed schot van Amber), maar nu moesten we aan het eind van de wedstrijd eerlijk toegeven dat de tegenstander gewoon beter was dan wij. Ook nu hadden we weer een blik invallers opengetrokken, waardoor goed was te zien dat ze bij Westfriezen van elkaar weten wat ze gaan doen en hoe ze spelen en het bij ons ondanks alle goede wil toch wat onwennig is. Zonder de invallers redden we het echter zeker niet, dus we zijn hartstikke blij met Alicia, Rosalie, Noa, Marije, Tess en Maria (noemen we die laatste twee nog invallers terwijl ze in gesponsorde kleding lopen net als de rest en al ruim 2 seizoenen bijna elke week meedoen?).

Toen gingen we naar RKEDO. Dat hier de eerste punten zouden worden gehaald was niet echt de verwachting. RKEDO gaat meedoen voor de titel, dus het zou weer zwaar worden. Geheel tegen de verhouding in kwamen we 0-1 voor. Iris kreeg in de middencirkel de bal van de keeper van RKEDO cadeau en doordat die keeper ver voor het doel stond schoot Iris vanuit de middencirkel de bal in het doel. Een prachtig doelpunt. Bij rust stonden we alweer achter en uiteindelijk werd het 6-2 (weer een doelpunt van Iris).

De weken erna werd het niet veel beter: 2-3 verloren van Zeemacht (mooie vrije trap van Lisa en een hard schot van Amber) en ruim verloren van WSW (9-2). Tegen WSW lukte er werkelijk niets, behalve dan 1x bij Chloë en 1x bij Amy. Dat waren de doelpunten…

Zou het dan tegen Enkhuizen VR1 lukken? Zij stonden 2e, dus weer een lastige tegenstander, maar we waren zeker niet minder en speelden onze beste wedstrijd van het seizoen. We hielden de as dicht, kantelden naar de kant waar de tegenstander de bal heen schoot en voorkwamen zo dat Enkhuizen veel kansen kreeg. Wij kregen er zelf wel een aantal, maar het afronden lukte net niet. Uiteindelijk wist Enkhuizen er eentje in te schieten en verloren we met 0-1. De coach van Enkhuizen noemde het onverdiend dat hij gewonnen had: mooi compliment, maar weer geen punten.

Een week later tegen Enkhuizen VR2 was het dan eindelijk zover. We speelden weer prima en beloonden onszelf met 3 punten! Esmee (assist Maria), Anouk (assist Amber en Alexandra (assist Iris) scoorden en een volgens ons onterechte penalty leverde het enige doelpunt van Enkhuizen op. Iedereen deed er alles voor om eindelijk die verdiende overwinning eens binnen te slepen en dat was mooi om te zien vanaf de kant. Tess en Karlijn vervingen Lisa allebei een helft als laatste man en deden dat allebei op hun eigen manier erg goed. De andere verdedigers gingen de duels aan, onderschepten ballen en blokten schoten. Op het middenveld speelden we de tweede helft met verschillende aanvallers als mid-mid, maar dit pakte goed uit. Iris liep slim de gaten dicht en Amber kleunde erin zoals we dat van haar kennen. Anouk nam even 10 minuten rust door een gele kaart voor een grappige opmerking. Bij een scheidsrechter zonder humor krijg je daar blijkbaar geel voor…
Voorin wisselden de aanvallers elkaar af en waren ze allemaal door een doelpunt of assist bij een doelpunt betrokken. Echt teamwork dus, deze overwining. Nu op naar meer punten, want we hebben de smaak te pakken.

Traditioneel in de herfstvakantie werd ook dit jaar het Dirk Broers Toernooi gespeeld. De nodige vrijwilligers werden weer opgetrommeld, de flyer werd verspreid en de veldjes werden uitgezet.
’s Middags kwamen 24 enthousiaste spelertjes naar het DESS-veld en verdeeld over 2 velden speelden zij hun wedstrijdjes. Bij de jongste groep zag je prachtig het ouderwetse kluitjesvoetbal terug, bij de iets oudere groep werd al meer overgespeeld en waren mooie aanvallen te zien. Niet alleen per wedstrijd konden alle spelers punten verdienen, maar ook tijdens het spel wat gespeeld werd. Vanaf een flinke afstand moest een bal in het best kleine doeltjes geschoten worden. Elke speler kreeg hier 3 kansen voor.
Tussendoor werd gezorgd voor wat drinken en een lekker snoepje en nadat alle punten waren verdiend begon het grote rekenen: Wie zou er gewonnen hebben?

Op het jongste veld won Lisa. Ze mocht een prijsje uitzoeken en kreeg een medaille. Op de tweede plaats eindigde Jan en Fleur werd derde. Uiteindelijk kreeg iedereen een prijsje en een medaille.
Op het veld met iets oudere spelers won Pé, werd Maxim tweede en Gerrit derde. Ook hier was voor iedereen een prijs en een medaille.

’s Avonds waren de tieners aan de beurt. Vanuit de MO15, JO15, JO19 en MO20 waren er allemaal een aantal spelers die een avondje kwamen voetballen. In totaal leken er 14 spelers te zijn, dus werd besloten geen 4 tegen 4 met veel wissels te spelen, maar gewoon 7 tegen 7. Uiteindelijk voegden twee spelers zich hier nog bij, dus werd het 8 tegen 8. Gezellig met z’n allen op een half veld en jongens, meiden en alle leeftijden door elkaar heen. Er moest even snel een wedstrijdschema bedacht worden en toen konden we beginnen. Met de nodige ouders die kwamen kijken werd het een erg gezellige avond. De sfeer op het veld was fanatiek, maar wel op een manier dat alle spelers aan de bal kwamen en dat iedereen lekker kon voetballen. Er werd mooi gecombineerd, er werd goed verdedigd en er waren mooie doelpunten te zien. Met penalty’s voor de extra punten tussendoor, een pauze met wat eten en drinken en een broodje knakworst na afloop werd het een mooie avond. Uiteindelijk bleken er twee winnaars te zijn: Tess en Sepp. Tim werd tweede en Timo derde. Alle anderen werden uitgeroepen tot nummer 4. Belangrijker dan de uitslag was dat iedereen met een goed humeur weer naar huis ging.

Zo hebben in totaal 40 jeugdspelers een leuk toernooi gespeeld, hadden we mooi voetbalweer en was de sfeer de hele dag goed. Zeker de moeite waard om dit volgend seizoen weer te organiseren.

Dess wint de wedstrijd vol hordes. Met 11x een Femke Bol in ons team, hebben we de
overwinning naar ons toe getrokken. Op papier leek het zo'n makkelijke wedstrijd; Beemster,
onderaan de ranglijst met 2 verlies partijen. Wij hadden de eerste 4 punten al binnen in 3
wedstrijden. Dit moet toch te doen zijn zou je denken..

Los van het tijdstip, wat op zich al een horde is (7.45 uur vertrekken) waren we compleet. Op
weg naar Beemster, kwamen we de eerste horde al tegen, de rotonde bij Wognum was dicht,
dus terug naar oprit Abbekerk, kwamen na 8:15 uur aan bij Beemster. In al die jaren eigenlijk
nog niet eerder bij deze club geweest, we werden vriendelijk ontvangen. Kleedkamer 10, dat
was even zoeken, maar niet alleen voor ons, ook voor Beemster zelf. De dames van de club
deden het nog niet zo lang. Kleedkamer 1 t/m 8 waren makkelijk te vinden, maar 9 en 10, waar
zitten die eigenlijk? Die werden niet vaak gebruikt werd ons verteld. Dat vermoeden hadden we
al. Uiteindelijk door de sporthal naar kleedkamer 10.

Door al deze hordes voor de wedstrijd, hielden we weinig tijd over en was het alleen even snel
een korte warming up op het veld.

Al snel werd er gefloten door de scheids voor de aftrap. Het veld leek wel heel erg klein.
Navraag leerde ons dat ze dit wel bewust wat smaller hadden gedaan, want Beemster speelde
vorig jaar nog als MO-10 op een kleiner veld en de grote ruimtes was nog erg wennen. Tja dan
zet je het veld thuis gewoon smaller uit.

Al snel kwam daar de vermoedelijk oudste vrijwilliger van Beemster. Wellicht familie van Dirk Broers? De lijnen voor het grote veld moesten getrokken worden en daar ging de beste man, hup tijdens de wedstrijd met zijn lijnentrekker door het veld. Het 16 meter gebied liep wel behoorlijk door ons halve veld, maar het moest toch echt even NU gebeuren. Na een tijdje vond de scheids het ook wel lastig worden en besloot ze de wedstrijd even stil te leggen, zodat het 16meter gebied even afgemaakt kon worden. Tot genoegen van de lijnentrekker, hij kon ze weg vervolgen. Fiene als keeper keek wel even raar op toen haar doel verplaatst werd tijdens de wedstrijd, zodat de lijnentrekker ook even de zijlijn kon afmaken. Gelukkig voor Beemster hadden ze op dat moment geen scoringskans.

Ondertussen was de wedstrijd goed aan elkaar gewaagd, met eerst een goal van Luna, vervolgens 1-1 door Beemster, 1-2 door Jaylin, 2-2 door Beemster bleef het spannend. Echt heel goed voetbalden we niet, het was nog vroeg en liep niet helemaal lekker. We halen Miley weer naar middenachter om wat meer rust te creëren, Luna scoort vervolgens de 2-3, en we gaan met een voorsprong de pauze in.

Lekker koffie voor de coaches, zo vroeg in de ochtend. Maar helaas daar deden ze bij Beemster niet aan, dit moesten we zelf kopen in de kantine. Wat zijn we dan toch gezegend bij Dess (en gelukkig veel clubs) waar dit wel voor elkaar is!

Op naar de 2e helft. Ook de brandweer is naast het complex bezig, (lijkt meer een oefening of iets dergelijks) maar het geeft de nodige afleiding. Meermaals vragen de meiden of we het wel gezien hebben, er staat een brandweerauto verderop. Ja dit hebben we gezien meiden. 😊

Gelukkig scoort Jaylin de 2-4, maar Matthieu en ik hebben er geen goed gevoel, het blijft enorm spannend. Beemster scoort nog de 3-4 en tot het einde blijft het spannend, maar de dames blijven overeind! Alle hordes hebben we doorstaan en opnieuw een overwinning en stijging op de ranglijst! Wat zijn het toch een toppers!