Het seizoen van DESS VR1

De laatste keer dat er iets van dit team in de nieuwsbrief verscheen hadden we met 0-4 van Always Forward. Inmiddels zijn er heel wat overwinningen bij gekomen.

De eerstvolgende wedstrijd wonnen we thuis namelijk met 2-1 van Westfriezen door doelpunten van Iris en Amber en goed voetballen van het hele team. Westfriezen stond een aantal plaatsen hoger dan wij, dus dit was een mooie opsteker richting de wedstrijd tegen koploper Hauwert de week erna. De uitwedstrijd verloren we na een goede eerste helft uiteindelijk kansloos met 7-2.

Deze keer was het spannend tot het laatste moment. Tot 5 minuten voor tijd stonden we met
3-2 voor, maar Hauwert ontsnapte toch nog door twee late doelpunten en wist ons dus met 3-4 te verslaan. Teleurstelling na een wedstrijd die je net aan verlies tegen de koploper (en latere kampioen) is toch wel iets anders dan kansloos verliezen. We waren dus duidelijk gegroeid ten opzichte van het begin van het seizoen.

Na wat weken vrij troffen we Kwiek. Ook Kwiek stond heel wat hoger dan wij. Zij deden lang mee om de eerste plaats, wij hingen lang onderin, maar dat was niet te zien deze wedstrijd. Door doelpunten van Esmee, Iris, Amber en nieuwkomer/terugkomer Anouk wonnen we met 4-2 van deze sterke tegenstander.

De coaches vonden al een tijd dat we beter en beter werden, maar een overwinning tegen een tegenstander die een flink hoger stond was nog niet voorgekomen. Je kan als coaches blijven roepen dat het er wel in zit, maar als het nooit gebeurd gaan je spelers steeds vreemder kijken als je dat zegt. Gelukkig wonnen we nu verdiend van Kwiek en bleken de coaches er gelukkig toch een beetje verstand van te hebben.

De donderdagavond erna regelden we zelf de inhaalwedstrijd tegen Kwiek. Beide teams wilden de eerder afgelaste wedstrijd graag nog spelen, dus gingen we op weg naar Avenhorn. Karlijn reed en kwam tot best dichtbij de parkeerplaats, maar steeds als ze dacht dat ze er bijna was, bleek dat er aan de weg gewerkt werd, er een doodlopende straat was of reden we opeens een rondje in een woonwijk. De lichtmasten waren goed te zien, maar toch kwamen we er niet. Alle andere auto’s waren er al een tijdje, dus het was toch echt mogelijk om er te komen, maar hoe doe je dat?

Uiteindelijk reden we terug naar de grote weg, probeerden het vanaf daar opnieuw en toen bleek het ook voor ons te doen te zijn. Achteraf gezien kunnen we dit de schuld geven van de 7-2 nederlaag. Dat is leuker om de schuld te geven dan toe te geven dat we er moeilijk doorheen kwamen, Kwiek ons keer op keer voorbij liep en ondanks alle inspanningen er veel doelpunten werden gemaakt door Kwiek. We misten een aantal vaste spelers en hadden 4 meiden van de MO17 mee + 3 invallers. Aan hen lag het ook niet, want ze werkten hard en deden wat ze konden, maar in totaal kregen we de tegenstander niet onder controle. Soms is een tegenstander gewoon beter.

De laatste wedstrijd van het seizoen speelden we tegen Zouaven en dat werd meteen de beste wedstrijd van het seizoen. De eerste helft kreeg keeper Angelique maar 3 ballen, maar pakte ze die gelukkig wel allemaal. Aanvallend lieten we mooie combinaties, snelle aanvallen en veel rust aan de bal zien. Invaller Manouk speelde linksvoor een hele goede wedstrijd, maar wist net niet te scoren, invaller Irene lukte dat wel 2x en ook Amber schoot er eentje binnen. De strijd om de topscoorderstitel was nog een gevecht tussen Esmee en Iris. Voor de wedstrijd stond Esmee op 16 en Iris op 15. Amber had er uiteindelijk ook 12 inliggen, maar kwam wel tekort om mee te doen om de eerste plek. Iris had een stevige eindsprint en kroonde zichzelf tot topscoorder door 3x te scoren. Het was haar van harte gegund door Esmee: “Tis m’n voetbalvriendin, die gun ik dat wel.” Heel sportief.

We sloten het seizoen af als achtste en daar waren we tevreden mee. We hebben lang laatste of één na laatste gestaan en uiteindelijk klommen we door goed voetbal en een goede teamspirit nog wat plekken om het seizoen met een goed gevoel af te sluiten.

Volgend seizoen verliezen we Lois (die na een jaartje ongetwijfeld weer terugkeert) en Lieke, maar komen Anouk en Kirsten ons versterken. We gaan er dan weer volop tegenaan. Qua strijd en gezelligheid!

Onze vrijwilliger: Ramon Poeze

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Ramon Poeze (34).

Een bekend gezicht van het dorp, maar we weten ook best een hoop niet van hem. Hij coacht de JO17 (volgend seizoen gepromoveerd tot JO19) en zit in de Werkgroep Voetbal.
“Ik coach al 10 jaar jongens. Ruim 10 jaar geleden werd mij door Sjaak Appelman gevraagd of ik iets voor DESS wilde doen. Toen leek trainen en coachen me wel leuk en ze hadden nog een team over. Een jaar of 5 heb ik het team met onder andere Gijs Singelenberg en Nick van Diepen getraind en gecoacht. Na mij kwam Kris Vlaar dat doen en een jaar later viel dat team uit elkaar haha. Ik stopte toen om af te gaan studeren en toen dat gelukt was ben ik weer gaan coachen. Het team wat ik nu heb met bijvoorbeeld Guus van Leeuwen en Finn Koopmans coach ik nu 5 jaar.”

“Het training geven was niks voor mij, maar het coachen vond ik wel erg leuk. Het team wat ik nu heb had al een trainer, dus ik hoefde dat niet meer te doen en dat beviel me eigenlijk wel. Mijn motto is dan ook : “Trainen is voor talentlozen”, dat komt daar waarschijnlijk vandaan. Ik zag het nut er niet van in.”

Voetbal is zijn hobby in alle vormen die er zijn. Voetbal kijken, zelf voetballen (“Ik heb heel lang, maar nooit succesvol gevoetbald.”) en dus trainen en coachen. “Het leukste vind ik de gezelligheid, de kleedkamerhumor en het bezig zijn met voetbal. Het coachen van een jeugdteam heeft dit allemaal en daarbij is het mooi om jongetjes langzaam mannen te zien worden. Het volgen van hoe dat gaat en wat ze meemaken is leuk om te zien.”

Toch even terug naar het zelf voetballen: “Toen ik een jaar of vijf was ben ik met m’n vader meegegaan naar de training. Hij was trainer en ik was er dan ook vaak bij. Tot m’n 25ste ongeveer heb ik gevoetbald. De laatste jaren was ik ook al aan het trainen en coachen en daardoor was ik wel erg veel bij DESS. Ik ben toen zelf gestopt. Of ik dat jammer vond? Nee hoor, ik heb nu net zoveel lol en ik hoef minder te rennen….., bovendien heb ik als speler nooit wat gewonnen, als coach ben ik vaak tweede geworden, een paar keer eerste en ook een paar keer laatste…”

Een andere manier waarop Ramon DESS op de kaart zette, was toen hij als speler van DESS 2 de krant haalde met zijn hele team. “We stonden al jaren laatste en op een gegeven moment zaten we na een wedstrijd aan het bier en zagen we dat we eindelijk geen laatste meer stonden. ‘Dat mag ook wel in de krant’ riep toen iemand. Dat leek me wel wat, dus ik heb een mailtje naar het Noord-Hollands Dagblad gestuurd en ze belden terug dat ze nog wel wat plek overhadden. Ik heb een half uur aan de lijn gehangen met die man en ging er vanuit dat het een kort artikeltje zou worden, maar we moesten zelfs op de foto met het hele team. In dat artikel stond ook de quote ‘Trainen is voor talentlozen’. Die viel trouwens niet bij de hele selectie even goed. Een paar gasten uit het eerste was het er niet mee eens, maar ja, die trainden dan ook twee keer in de week haha.”

Buiten het voetbal om werkt hij in een loempiafabriek. Zijn functie: Operational Excellence Coordinator. Wat doe je dan de hele dag? “Ik probeer het hele proces van de fabriek te verbeteren. Eigenlijk ben ik daar ook coach: ik kijk wat er beter kan. Op m’n werk luisteren ze ook niet naar me, maar ik krijg er wel beter voor betaald dan bij DESS.”

Ook is hij heel lang vrijwilliger geweest bij Huttendorp. Hij verdiende daar met hulp van Remco Mazereeuw de eretitel “Burgermeester van Huttendorp”. Ook daar is hij dus bezig met de jeugd. “Met jongeren werken vind ik eigenlijk altijd wel leuk. Het houdt je jong.”

“Als laatst wil ik nog noemen dat ik de goede vrijwilligers en de behulpzame en betrokken ouders pluspunten bij DESS.”

De jeugd waar Ramon mee werkt heb ik nog nooit negatief over hem gehoord. Er wordt altijd genoeg gelachen, maar ondertussen weet hij precies hoe hij de verschillende karakters in zijn teams moet behandelen en benaderen. Laten we voor de jeugd die er nog aankomt hopen dat zij later ook Ramon als coach krijgen.

Seizoen DESS JO8

Wat hebben we een leuk seizen gehad met elkaar.
Elke week trainen en meestal waren jullie er allemaal (zolang er geen zwemlessen waren),
zodat jullie best heel veel hebben bijgeleerd.

We wonnen niet zo vaak, maar dat komt vooral omdat we door het grote verschil ni leeftijd lastig ni te delen waren bij gelijkwaardige teams.
Maar jullie hebben je steeds dapper geweerd: een genot om naar te kijken!

Leuk om te weten:
Novan was topscorer dit seizoen met maar liefst 19 doelpunten!

De penalty’s wonnen we meestal wel dankzij goed keeperswerk van Luuk, Sahil en Jim. Onze eigen scores:

Novan      8
Sylvan     9
Sahil        8
Sebas      7
Jake        4
Thijs        2
Jim          9
Luuk        6
Mik          6

Volgend seizen: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dit seizen nog één ding te gaan: de strandtraining. Tot dan,

Anita

Dess 50 jaar

In de voetbalweek werden we door Jack Vlaar attent gemaakt op de datum 8 juni 2024, exact op de dag af 50 jaar nadat ons sportcomplex in gebruik is genomen.
Dit haalde hij uit een boekje, dat gemaakt is ter ere van het 50-jarig bestaan van Dess (zie bijlage om te zien hoe voor- en achterkant eruit ziet, met daarbij het artikel over 8 juni 1974).

We hebben exemplaren inzake het 10-jarig-, 40-jarig- en 75-jarig jubileum, maar die over het 50-jarig bestaan niet. Zijn er mensen die zon boekje wel hebben en dit willen afstaan aan Dess (krijgt een ereplekje in de prijzenkast).
We zouden daar bijzonder blij mee zijn.

Het bestuur

s.v. DESS 50 jaar boekje

Het seizoen van DESS MO17

Een korte samenvatting van dit seizoen:

  • In de eerste poule werden we KAMPIOEN!!!
  • In de tweede poule werden we 6e van de 8.
  • In de derde poule werden we 4e van de 8.
  • We zijn met z’n allen naar de vrouwen Champions League wedstrijd Ajax – Chelsea geweest.
  • We hebben natuurlijk weer Sinterklaas gevierd met z’n allen. Dit jaar bij Tara thuis.
  • De trainer/coach was een maand afwezig, maar werd gelukkig vervangen door twee enthousiaste vaders.
  • Hij kreeg tijdens z’n afwezigheid een uitgebreid filmpje toegestuurd met een wedstrijdverslag, beelden van de wedstrijd en reacties van de spelers. Super leuk!
  • De trainer/coach stopt ermee na 5 seizoenen en gaat zich met een ander team bemoeien.
  • De nieuwe trainer en coaches staan al te trappelen om met deze groep meiden aan de slag te gaan.

Na 5 seizoenen komt er een eind aan mijn periode bij dit team. Hoewel ik er nog elke week plezier uit haal om met dit team te trainen en spelen, wordt het toch tijd voor iets nieuws. Je kunt beter stoppen nu het nog leuk is, dan doorgaan tot er irritaties komen en dan kwaad uit elkaar gaan.

Hierboven staat een korte opsomming van de gebeurtenissen van dit seizoen, maar als ik de hele periode bekijk, zijn er nog veel meer bijzondere dingen gebeurd. Bijvoorbeeld een kerstdiner in de kantine op 3e kerstdag 2022, samen eten in de kantine voor een avondwedstrijd (2x), samen naar de Mac na een late wedstrijd, kortom: met eten zijn de meiden makkelijk tevreden te houden.

Daarnaast waren er nog veel Sinterklaasvieringen, strandtrainingen, spelletjesmiddagen, thee drinken in de kantine als de training op het laatst toch niet doorging en de lol rondom trainingen en wedstrijden. Ook de Corona-periode hebben we meegemaakt met trainingen op maandagmiddag van 14.30 tot 16.00 uur (na 17.00 was sporten verboden), een seizoen met maar 12 wedstrijden, maar wel 72 (!) trainingen en een Sinterklaasviering op 24 maart (toen mochten we eindelijk weer bij elkaar zitten).

Vijf jaar geleden kreeg ik van mijn voorgangers de vraag of ik dit team van hen wilde overnemen. “Een team vol leuke meiden, met voetbaltalent wat er vast wel zit, maar er nog niet echt uitkomt”, werd erbij verteld. Dat klopte wel. Elke keer dat ik ze zag spelen verloren ze met grote cijfers, maar hadden ze het enorm naar hun zin.

Die groep meiden van toen 10 tot 13 jaar oud is inmiddels 15 tot 18 jaar oud. Van de 16 meiden die er toen waren zijn er maar 2 vertrokken en zijn er 2 nieuwe voor in de plaats gekomen. Het is dus echt een leuke groep om bij te horen en dat maakt ze ook zo’n sterk team. Iedereen mag zijn wie ze is en dat accepteren ze van elkaar.

In die 5 jaar zijn ze allemaal een heel stuk beter gaan voetballen. We verliezen niet meer met grote cijfers, maar winnen met grote cijfers (dit seizoen: 8-0 (2x), 7-1 en 8-2). Er is zelfs een kampioenschap behaald en dat verdienen ze enorm.

Zeker net zo belangrijk is dat ze zich niet alleen als voetballer ontwikkelen, maar ook als persoon. Als je 5 jaar tussen die meiden loopt hoor je van alles. Soms dingen die ze je vertellen, maar vaak ook dingen die ze elkaar vertellen (ze vergeten volgens mij soms dat ik ook alles kan horen wat ze zeggen als ik ondertussen pionnetjes neerzet).

Vorig seizoen hebben we 10-minuten gesprekken gehouden. Gewoon een gesprek tussen trainer en speler zonder dat er iemand anders bij is. Alle tijd om te vertellen hoe het met je gaat en wat je vindt van de trainingen, wedstrijden, het team, de sfeer en de trainer. Voor mij waren al die gesprekken hoogtepunten. Ik leerde iedereen nog beter kennen en kon daarna beter rekening houden met de persoonlijke voorkeuren van de spelers. Kritiekpuntje van de spelers: een 10-minuten gesprek duurt nooit 10 minuten, maar zeker 25 minuten en in sommige gevallen nog veel langer. Er was altijd veel te bespreken…

Vanaf dit punt verander ik van trainer/coach in de grootste supporter van dit team. Volgend seizoen zal ik alle wedstrijden komen kijken waar ik bij kan zijn en ook dan genieten van het plezier dat dit team uitstraalt op en om het veld. Dat ik 5 jaar geleden “ja” heb gezegd toen mij werd gevraagd dit team te gaan trainen en coachen is het beste antwoord wat ik kon geven en ik heb er nooit spijt van gehad. Ik wens mijn opvolgers heel veel plezier toe en wil bij deze de meiden bedanken voor 5 fantastische seizoenen.

Als laatste hieronder de prestaties van dit seizoen:

Er zijn dit seizoen 27 wedstrijden geweest (26 wedstrijden en 1 toernooi) en 51 trainingen.

Aantal x getraind Gespeelde wedstrijden Doelpunten Assists
Maria 45 27 29 16
Tess 44 26 0 5
Manouk 43 24 11 4
Femke 42 27 3 1
Luna 40 27 0 2
Jasmijn 38 25 6 6
Julia 38 25 17 4
Tara 34 27 0 2
Inge 32 22 1 2
Noa 28 27 3 2
Lianne 28 20 3 4
Esmee 28 26 5 13
Noëlle 27 23 0 0
Chloë 24 19 6 6
Sterre 5 15 0 0
Emma 2 4 0 0