Na het bekeravontuur begonnen we aan de competitie. We mochten meteen uit tegen één van de beste teams van vorig seizoen: Hauwert.

Met 4 invallers vanuit de MO20 gingen we proberen ons zo goed mogelijk te laten zien in Hauwert, althans, dat was mijn instelling. Bij een aantal anderen ging het meer om de derde helft. Al een week eerder verscheen rond 02.00 uur op zaterdagnacht in de groepsApp het volgende bericht:

Volgende week zondag tegen Hauwert. Bierprijs €2 echt super, het eerste van Hauwert speelt thuis tegen Ron Vlaar
Mochten jullie hem niet kennen, hij is kaal
En hij speelde een paar jaar terug nog bij AZ
Dus sws de moeite waard
Gaat trouwens over de 3e helft

Nou moet ik meteen toegeven dat de 3e helft erg gezellig was. In het zonnetje zaten we met een mooie groep van zo’n 15 personen aan een lange tafel half naar de wedstrijd van
Hauwert 1 te kijken. Bij de tegenstander deed Ron Vlaar niet mee of hij heeft opeens haar gekregen, want we herkenden niemand in dat team die kaal was.

Nog voor de wedstrijd begon gaven 2 van de 3 wissels aan dat invallen eigenlijk niet kon wegens blessures. De wedstrijd zelf verliep erg goed. We hielden Hauwert redelijk weg bij ons doel en kregen zelf ook de nodige kansen. Zo schoot Chloë een keer net over en een keer hard op de lat, schoot Iris op de paal en probeerde Anouk het van afstand. Aan de andere kant zorgden Margot, Merel en Kirsten ervoor dat de spitsen van Hauwert niet zomaar op doel konden schieten. Mochten zij het een keer niet redden schoot Lisa te hulp en als zelfs dat niet genoeg was hield Angelique op de meest onmogelijke manieren de bal uit het doel. Uiteindelijk was een ingooi van Tess op Maria de assist op de 0-1 voor ons. Maria zette haar man opzij en schoot vanaf de punt van de 16-meter met haar wreef de bal met een prachtige boog in de verre hoek.

De tweede helft hadden we het soms lastig, maar konden we er soms ook gevaarlijk uit komen. Een minuut of 20 voor het einde veranderde de wedstrijd op een vervelende manier. Angelique dook een bal weer eens prachtig uit de hoek, maar kon niet meer opstaan: schouder uit de kom en als bonus ook nog een breuk in die schouder. Verpleegkundige Margot en een speler van Hauwert deden wat ze konden doen en uiteindelijk werd onze keeper door haar broer meegenomen naar het ziekenhuis (“Dit was de eerste keer ooit dat hij kwam kijken bij me en meteen kan ie me meenemen naar het ziekenhuis.”).
Even later werd het uit een vrije trap 1-1 en vlak voor tijd verloren we zelfs nog met 2-1. Niet terecht gezien de wedstrijd, maar door het uitvallen van Angelique en het gebrek aan wissels speelden we met een man minder en konden we de 1-1 stand niet vasthouden. Zoals gezegd maakte de derde helft veel goed, al had Angelique daar niks aan: Sterkte met de blessure!

De wedstrijd tegen Westfriezen in de week erna verloren we ook. Weer hard gewerkt, weer 1-0 voor (goed schot van Amber), maar nu moesten we aan het eind van de wedstrijd eerlijk toegeven dat de tegenstander gewoon beter was dan wij. Ook nu hadden we weer een blik invallers opengetrokken, waardoor goed was te zien dat ze bij Westfriezen van elkaar weten wat ze gaan doen en hoe ze spelen en het bij ons ondanks alle goede wil toch wat onwennig is. Zonder de invallers redden we het echter zeker niet, dus we zijn hartstikke blij met Alicia, Rosalie, Noa, Marije, Tess en Maria (noemen we die laatste twee nog invallers terwijl ze in gesponsorde kleding lopen net als de rest en al ruim 2 seizoenen bijna elke week meedoen?).

Toen gingen we naar RKEDO. Dat hier de eerste punten zouden worden gehaald was niet echt de verwachting. RKEDO gaat meedoen voor de titel, dus het zou weer zwaar worden. Geheel tegen de verhouding in kwamen we 0-1 voor. Iris kreeg in de middencirkel de bal van de keeper van RKEDO cadeau en doordat die keeper ver voor het doel stond schoot Iris vanuit de middencirkel de bal in het doel. Een prachtig doelpunt. Bij rust stonden we alweer achter en uiteindelijk werd het 6-2 (weer een doelpunt van Iris).

De weken erna werd het niet veel beter: 2-3 verloren van Zeemacht (mooie vrije trap van Lisa en een hard schot van Amber) en ruim verloren van WSW (9-2). Tegen WSW lukte er werkelijk niets, behalve dan 1x bij Chloë en 1x bij Amy. Dat waren de doelpunten…

Zou het dan tegen Enkhuizen VR1 lukken? Zij stonden 2e, dus weer een lastige tegenstander, maar we waren zeker niet minder en speelden onze beste wedstrijd van het seizoen. We hielden de as dicht, kantelden naar de kant waar de tegenstander de bal heen schoot en voorkwamen zo dat Enkhuizen veel kansen kreeg. Wij kregen er zelf wel een aantal, maar het afronden lukte net niet. Uiteindelijk wist Enkhuizen er eentje in te schieten en verloren we met 0-1. De coach van Enkhuizen noemde het onverdiend dat hij gewonnen had: mooi compliment, maar weer geen punten.

Een week later tegen Enkhuizen VR2 was het dan eindelijk zover. We speelden weer prima en beloonden onszelf met 3 punten! Esmee (assist Maria), Anouk (assist Amber en Alexandra (assist Iris) scoorden en een volgens ons onterechte penalty leverde het enige doelpunt van Enkhuizen op. Iedereen deed er alles voor om eindelijk die verdiende overwinning eens binnen te slepen en dat was mooi om te zien vanaf de kant. Tess en Karlijn vervingen Lisa allebei een helft als laatste man en deden dat allebei op hun eigen manier erg goed. De andere verdedigers gingen de duels aan, onderschepten ballen en blokten schoten. Op het middenveld speelden we de tweede helft met verschillende aanvallers als mid-mid, maar dit pakte goed uit. Iris liep slim de gaten dicht en Amber kleunde erin zoals we dat van haar kennen. Anouk nam even 10 minuten rust door een gele kaart voor een grappige opmerking. Bij een scheidsrechter zonder humor krijg je daar blijkbaar geel voor…
Voorin wisselden de aanvallers elkaar af en waren ze allemaal door een doelpunt of assist bij een doelpunt betrokken. Echt teamwork dus, deze overwining. Nu op naar meer punten, want we hebben de smaak te pakken.